Medan gudedikta gjev eineståande innsyn i førkristen tenkjemåte, gudstru og etikk, handlar HELTEDIKTA om menneskeverda: Her finn vi store forteljingar om kjærleik og død, om heltedåd og svik, om grådugskap og tru på noko større, vi les om blodige krigsvollar under ein himmel der krigsgudinnene flyg og der dei daude kan fødast att i nye liv.

I HELTEDIKTA møter vi historiske personar som levde så langt attende som i folkevandringstida, og som er kjende frå historiske kjelder: Til dømes er Gunnar attkjenneleg som burgundarkongen Gundicharius (d.437), og Atle er hunarkongen Attila (d.453). Dei levde i det sentrale Europa, nokre av dei vest ved Rhinen, andre så langt aust som ved Svartehavet.

Dei dramatiske hendingane i desse dikta er sentrerte kring heltane Helge Hundingsbane og Sigurd Fåvnesbane og deira mektige ætter i møte med fysisk attrå, sjeleleg liding, siger og tap, svik og hemn - og der trollkjerringar og overjordiske vesen spelar med i ein diktekunst som ikkje har sin make nokon stad.