Heilt frå Rinnanbanden vart etablert på nyåret 1942, spelte kvinnene ei sentral rolle. Sydama Ragnhild Strøm frå Steinkjer var den første kvinna som vart verva av Henry Rinnan. Seinare vart dei fleire. Av drygt 70 medlemmer i det som er blitt den mest berykta gruppa av quislingar og kollaboratørar, var meir enn ein femdel kvinner. Nokre av desse kvinnene trudde dei gjorde ein heiderleg innsats for motstandsrørsla. Aleinemora Solveig Kleve frå Molde forelska seg i Rinnan, som spelte rolla som ekte jøssing. Ei blanding av kjærleik og frykt for konsekvensane gjorde at ho ikkje greidde å komma seg ut av banden. Solveig Kleve er ei av tretten kvinner som vart dømde for medlemskap i Rinnanbanden, medan to døydde før landssvikoppgjeret.

Idar lind tilbakeviser myten om at kvinnene berre hadde roller som «lokkeduer». Kvinnene var på same vis som mennene kurerar, agentar, angivarar, provokatørar, infiltratørar og spionar. Historia om kvinnene i Rinnanbanden er ei historie som ikkje er fortald tidlegare.