Krigens brutalitet i rå kjensler. Den kenyanskfødde, britisk-somaliske poeten Warsan Shire (f. 1988) tok verda med storm med diktsamlinga «Eg lærer mor mi å føde» i 2011 - også superstjerna Beyonce, som siterer Shire i fleng på albumet «Lemonade» frå 2016. Boka er ein hyllest til familien, som måtte flykte frå heimlandet, og dikta teiknar bilde av krigsherja landskap med omstreifande militsgjengar og liv levde i frykt og terror. Shire konfronterer lesaren med menneske tvungne til å forlate heimane sine og tanken om at ingen er trygge om katastrofen skulle inntreffe - heller ikkje i Vesten. Kroppen er eit viktig motiv - først og fremst kvinnekroppen - og valden som blir utført mot han, både i og utanfor heimen. Ved å hevde fullstendig eigarskap over eigen kropp proklamerer ho at ho, trass systematisk undertrykking, rasisme og brutalitet, ikkje vil la seg kue. Shire sparer ikkje på detaljane, og røysta hennar flyt over på papiret i rå kjensler og eit vakkert, bilderikt språk.
Dette er ein diktsamling som kastar lys over den gøymde verda av sensualitet i det dominante narrativet innanfor islam. Dikta handlar óg om verkelegheita og skrekken nokon må møte i ei verd driven av krig. Narrativa utforskar tema som feminisme, krig, og immigrasjon, om korleis kvinner berre blir sett på som verdifulle om dei er jomfruer, om valdtekt som eit våpen i krig, og om korleis det er å vere på ein evig flukt. Kvinnekroppen blir brukt som eit motiv til å illustrere systematisk undertrykking, vald, rasisme, og brutalitet. Warsan Shire har vunne fleire prisar, mellom anna Brunel Universitys African Poetry Prize. Omtalen er utarbeidd av BS.
