Treff

Hardingfela har vore i bruk berre i visse delar av landet vårt. Likevel har dette instrumentet dominert så sterkt, at når vi talar om norsk folkemusikk tenkjer vi først og fremst på hardingfeleslåttane. Desse høyrer også til det mest særmerkte i den musikalske folkekulturen vår. I motsetnad til eventyr-forteljing og folkevisekveding er hardingfelemusikken ein levande tradisjon.

Rundt om i bygd og by har vi mange spelemenn som framleis leikar dei gamle slåttane, som lærer seg å spela på same gamle viset "frå fele til fele", og som diktar slåttar utan å ha kjennskap til notar. I denne boka vil vi møta hardingfeletradisjonen - frå hardingfela kom i bruk i Hardanger ein gong på 1600-talet og fram til vår tid. Den fortel om hardingfela og felemakarar, om spelemenn som kappspela og gjekk frikar på marknadene, om læreår og trollkunster, om spel i bryllaup og vokestove - og om alle dei gamle slåttane som framleis lever på fela.

Boka byggjer på den muntlege tradisjonen om hardingfelespelemenn som Arne Bjørndal samla in i åra 1905-1964.

Då den første utgåva kom i 1966, vart ho sterkt etterspurd og raskt utseld. I denne utgåva er opplysningar om tradisjon, personar, spel o.a. reviderte. Kapitla om nemningsbruk og slåttetradisjonar er omarbeidd.

Boka er ei gullgruve for alle spelemenn og for alle andre som er opptekne av norsk folkemusikk og spelemannstradisjon.